Donostia

Nire izena Isabel Rios da eta 88 urte ditut. 20 urte eman ditut jostun lanetan eta ondoren larru ontzailea 15 urtez. Txikitatik hasi nintzen bordatzen eta horregatik eskulanak gustoko ditut. Maiatzean bi urte beteko ditut egoitzan. Nik hartu nuen egoitzara etortzearen erabakia. Exean bakarrik bizi nintzen, igogailurik gabeko 4.solairuan eta egun batean iktus baten ondorioz erori egin nintzen eta egoera hau beste bi aldiz errepikatu zen. Orduan ulertu nuen zainduko ninduten leku bat behar nuela. Ez nuen planteatu ere egin, nere seme-alabaren baten etxera joateko aukera, beraiek euren bizitza baitute. Nire errainak egoitza bat bilatzen lagundu zidan. Egoitzara iritsi nintzenean ez nekien zer aurkituko nuen baina berehala egokitu eta gustora sentitu nintzen. Egia esan nituen itxaropenak bete egin dira, seguru sentitzen naiz, entzuna eta maitatua. Hiru lagun berezi ditut, beraiekin hitz egin eta kezkak konpartitzen ditut. Langileekin ere, oso ondo eramaten naiz. Asko estimatzen ditut. Oso langileak dira eta pazienteak. Nere egunerokotasunean asko laguntzen naute. Nik ahal dudan neurrian laguntzen dut eta egin ezin ditudan gauzetan laguntzen naute.

Pertsona aktiboa naiz eta antolatzen diren ekintza gehienetan parte hartzen dut: gimnasia, memoria, musikoterapia, eskulanak... beraz oso entretenigarria da. Gehien atsegin dudan ekintza eskunak dira. Animalien figura egiten ditut; paperezko txakurrak eta hartzak eta gero nere bilobei oparitzen dizkiet. Nere buruarekin pozik sentitzen naiz. Mezan abestea ere atsegin dut. Nere familia egoitzara bisitan etortzen da eta asko maite naute eta egiten dudan guztian babesten naute.

Orain aldaketa garaian gaude egoitzan eta pertsona eta gauza garrantzitsuak berdin jarraitzea espero dut. Orain hemen bizitzea zer den badakit eta erabakia behin eta berriz hartuko nuke bizirik eta pozik sentitzen naizelako.